Herkenbaar?

Misschien heb je nu het gevoel dat je veel te weinig kan, dat je niet voldoende kan bijdrage en dat je enorm beperkt wordt in je mogelijkheden. Je kan lang niet meer doen wat je vroeger wel kon en dat frustreert.

Grote kans dat je regelmatig ver over je grenzen gaat, om toch iets voor elkaar te krijgen, terwijl je eigenlijk wel wist dat jouw lichaam dat helemaal niet aan kan… Je wist dat je jouw chronische klachten ermee zou provoceren.

Ook is het vrij waarschijnlijk dat je voordat de chronische klachten zo duidelijk aanwezig waren, je eigenlijk al ver over je grenzen ging en jij jouw lichaam aan het overbelasten was.

Heb ik gelijk?

Laat ik je daarom eerst wat meer uitleg geven over overbelasten en onderbelasten. Zodat je begrijpt hoe het in elkaar zit. Daarna kan je voor jezelf makkelijker besluiten maken en kijken hoe je dit het beste kan aanpakken.

Onderbelasten:

Laat ik beginnen met de minst voorkomende variant. Dat zijn de onder belasters. Ten onrechte worden mensen met chronische klachten vaak bestempeld als een onder belaster. 

Men vind dat je lui bent, te vaak rust neemt of men trekt twijfels wanneer jij je ziek meld van je werk. Er wordt gezucht wanneer jij eerder van een feestje weg gaat. Misschien heb je zelf ook nog wel een aantal voorbeelden.

Echter ziet men niet wat er aan vooraf is gegaan, vaak heb jij je eerst overbelast… 

Maar goed; Een echte onder belaster, doet continu te weinig. Daardoor wordt je lichaam niet voldoende uitgedaagd en worden je spieren steeds slapper en minder krachtig. Chronische pijnklachten verergeren vaak door te weinig bewegen en door de verergerende klachten is de neiging nog groter om minder te gaan bewegen en zo kom je in een vicieuze cirkel terecht.

Op het laatst kan je ook letterlijk niets meer, simpelweg omdat je lichaam te lang niets gedaan heeft en dit niet meer gewend is. De chronische klachten zijn hierbij vaak op hun toppunt, terwijl jij bijna niets meer doet. Dit zorgt voor frustratie (ik neem toch al voldoende rust, het helpt allemaal niets) en onbegrip. Vaak zijn mensen die hier zitten hun eigenwaarde voor het grootste deel kwijt, vertrouwen in hun lichaam verloren en moedeloos.

Overbelasten:

Veel vaker bij mensen met chronische klachten komt overbelasten voor. Je doet duidelijk meer dan je kan gedurende hele lange tijd. Vaak al jaren voordat de klachten aanwezig waren. Het is jouw manier van werken, waarde en misschien kan jij zelfs pas tevreden zijn wanneer jij keihard je best hebt gedaan voor iets. 

Wanneer jij op lange termijn meer vraagt van jouw lichaam dan dat het aankan, dan wordt het steeds zwakker. Je beknibbeld op de herstel tijd. En wanneer jij na inspanning niet kan rusten, kan jouw lichaam niet herstellen en sterker worden. Neem je echter ECHT te weinig rust neem wordt je lichaam zelfs zwakker.

Zo kom je dus als over belaster ook in een vicieuze cirkel terecht waarin je steeds minder kan en uiteindelijk zelfs helemaal niets meer. Met al jouw goede bedoelingen en harde werk en altijd het uiterste vragen van jezelf, ben je jezelf voorbij gelopen. Uiteindelijk zit je op dezelfde plek als de moedeloze onder belaster. Alleen jouw weg naar deze plek was anders.

Bij een deel van de mensen die overbelasten zijn de chronische klachten zelfs een onderdeel van het patroon. Jouw lichaam geeft aan dat je zo niet door kan gaan, je hebt echter nooit geluisterd…

Of jij nu de neiging hebt om jouw lichaam te overbelasten of onderbelasten één ding is duidelijk, wat je nu doet werkt niet…

Jouw klachten blijven in stand en je kan steeds minder doen, of je hebt veel na pijnen nadat je iets hebt gedaan…

Dat kan gelukkig ook anders.

De sleutel zit hem dus om te stoppen met overbelasten. Jouw chronische klachten geven jou een boodschap. Ga op zoek naar jouw nieuwe normaal. Niet hetgeen van voorheen, voor jou klachten, dat was namelijk ook al overbelasten, maar naar een niveau, wat precies past bij jou op dit moment.

Het mooie is namelijk, dat wanneer jij een niveau kiest wat past bij jou op dit moment dat dat altijd goed is. Daarnaast groeit het met je mee. Want over een jaar is jouw niveau misschien wel anders geworden, kan je meer, wanneer je dan weer kiest voor jouw niveau op dit moment (alleen dan over een jaar) dan zit je weer goed.

Nu klinkt dat heel makkelijk, maar in praktijk is dat lastiger dan ik het nu zo opschrijf. Begin dus bij het begin.

“Luister naar het fluisteren van je lichaam, dan hoeft het niet te schreeuwen.”

Leer de signalen van je lichaam kennen, wat geven de pijntjes in je lichaam aan? 

Wees lief voor jezelf en gun jezelf die rust om te herstellen, zonder in de valkuil te vallen van te weinig doen.

De balans tussen activiteiten op jouw eigen niveau en de rust om te herstellen gaat jou weer sterker maken.

Zodat jij weer meer kan, weer meer kan doen en weer een waardevol leven kan krijgen.

Jij verdient namelijk dat waardevolle leven!

Liefs Marleen

ps. op 18 juni organiseer ik de BLOEM-dag: De dag speciaal voor mensen met chronische klachten die zich niet als slachtoffer willen opstellen. Voor die mensen die zelf een kickstart willen maken naar een waardevol en energiek leven, vanuit ontspanning en verdieping.

Iets voor jou? Lees hier verder over de BLOEM-dag